Zapalenia

Powikłania olbrzymiokomórkowego zapalenia tętnic

Olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic jest chorobą, którą należy różnicować między innymi z następującymi chorobami: miażdżyca, choroby układowe tkanki łącznej, choroba Takayasu, kiłowe zapalenie aorty, zatory tętnicze, napad jaskry oraz choroby stawu skroniowo-żuchwowego. Choroba ta niesie ze sobą również kilka powikłań, wśród których najgroźniejszym jest utrata wzroku. Innymi powikłaniami są: tętniak aorty piersiowej lub aorty brzusznej oraz martwica owłosionej skóry głowy, jak również zawały języka. W leczeniu głównie stosuje się glikokortykosterydy, a w przypadku objawów ocznych również metyloprednizolon. Inną chorobą naczyń jest pokrzywkowe zapalenie naczyń. Jest to choroba układowa dotycząca małych naczyń krwionośnych. Głównie dotyczy naczyń krwionośnych w obrębie skóry. Choroba ta przebiega z pokrzywką, która utrzymuje się dłużej niż dobę. W chorobie tej biorą udział kompleksy immunologiczne. Choroba ta może mieć dwie postacie: postać pierwotną oraz postać wtórną. Do przyczyn wtórnej postaci pokrzywkowego zapalenia naczyń należą między innymi: zespół Sjogrena, toczeń rumieniowaty układowy, zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu C, zakażenia innymi drobnoustrojami, choroba posurowicza, gammapatie monoklonalne typu IgG oraz IgM, białaczki, chłoniaki, zarówno niska, jak i wysoka temperatura otoczenia, jak również wysiłek fizyczny. Objawem choroby są wykwity skórne, którym może towarzyszyć ból lub pieczenie. Pojawiają się również w niektórych przypadkach bóle stawowo-mięśniowe.

Podobne

Kryteria rozpoznania mieszanej choroby tkanki łącznej
Mieszana choroba tkanki łącznej łączy w sobie cechy różnych chorób tkanki łącznej. Istnieje kilka kryteriów rozpoznania choroby. Według Alarcon-Segovii i Villareala kryteria podzielone są na kryteria serologiczne oraz kliniczne. W badaniu serologicznym stwierdza się obecność przeciwciał anty-U1 RNP, a wśród objawów klinicznych pojawiają się następujące: obrzęk rąk, zapalenie stawów, zapalenie mięśni, objaw Raynauda oraz sklerodaktylia. Z kolei kryteria według Kasukawy i współautorów zostały podzielone na trzy grupy: objawy wspólne, obecność przeciwciał anty-U1 RNP oraz objawy mieszane. Do objawów wspólnych należą objaw Raynauda oraz obrzęk palców bądź rąk. Objawy mieszane również są podzielone na trzy grupy. Pierwszą grupę stanowią objawy podobne do tocznia rumieniowatego układowego, do których należą zapalenie wielostanowe, powiększenie węzłów chłonnych, rumień twarzy, zapalenie opłucnej bądź zapalenie osierdzia, jak również leukopenia bądź trombocytopenia. Druga grupa to objawy podobne do twardziny układowej, a w jej skład wchodzą następujące symptomy: sklerodaktylia, włóknienie płuc, zmiany restrykcyjne bądź obniżony wskaźnik DLCO, jak również...

Leczenie mieszanej choroby tkanki łącznej
Mieszana choroba tkanki łącznej jest chorobą przewlekłą. Łączy w sobie cechy objawów z innych chorób tkanki łącznej. Chorobę leczy się takimi lekami jak: niesteroidowe leki przeciwzapalne, kortykosteroidy, leki immunosupresyjne, jak na przykład chlorochina, hydroksychlorochina, sulfasalazyna oraz metotreksat, jak również pentoksyfilina. Choroba przebiega z okresami zaostrzeń oraz remisji. Inną chorobą tkanki łącznej jest młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów. Przyczyna choroby nie jest znana. Chorobie tej towarzyszą zmiany w narządzie ruchu, jak również objawy pozastawowe. Do podstawowych objawów młodzieńczego idiomatycznego zapalenie stawów należą: apatia, brak apetytu, spadek aktywności fizycznej, objawy przypominające infekcję grypową, bóle stawowe, gorączka, zaburzenie chodu oraz trwały obrzęk chorego stawu. Zazwyczaj podczas tej choroby atakowane są takie stawy, jak kolano, kostka, nadgarstek oraz małe stawy. W przypadku, kiedy choroba dotyczy stawów kręgosłupa, stawów krzyżowo-biodrowych, stawów ramienia, stawów bioder oraz stawów szczęki, obrzęk towarzyszący zapaleniu jest ciężki do wykrycia. Wówczas wykonuje się ultrasonografię bądź rezonans magnetyczny. Ponadto w sytuacji, kiedy zajętych...

Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów
Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów o początku z zajęciem niewielu stawów rozpoczyna się zajęciem od jednego do czterech stawów w przeciągu pierwszych sześciu miesięcy choroby. Tutaj często stwierdza się obecność przeciwciał przeciwjądrowych ANA. Ten typ choroby stanowi około połowę przypadków chorych na młodzieńcze idiomatyczne zapalenie stawów. Częściej tą postać choroby spotyka się u dziewczynek. Tutaj zajęte są niesymetrycznie takie miejsca, jak kolana, łokcie, kostki oraz mniejsze stawy rąk i stóp. Tutaj nie pojawia się stan zapalny w biodrze. Natomiast często pojawia się zapalenie błony naczyniowej oka. Dzieci chorujące na ten typ choroby muszą przechodzić okresowe bdania wzroku przy pomocy lampy szczelinowej. Kolejnym typem tej choroby jest młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów o początków wielostanowym. W tym przypadku atakowanych jest pięć lub więcej stawów w przeciągu pierwszych sześciu miesięcy choroby. Tutaj z reguły zajęte są małe stawy dłoni, małe stawy stóp, stawy szyi, stawy szczęki, stawy kolanowe, stawy biodrowe oraz w kostce. Tutaj...

Leczenie młodzieńczego idiopatycznego zapalenie stawów
W leczeniu młodzieńczego idiomatycznego zapalenia stawów stosuje się leki hamujące działanie układu odpornościowego jak leki immunosupresyjne, niesteroidowe leki przeciwzapalne, chlorochinę, metotreksat, jak również leki biologiczne, jak etanercept oraz adalimumbad. W leczeniu stosuje się również iniekcje odstawowe ze sterydów. Osoby chore na młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów powinny przyjmować witaminę D, wapń oraz białka. Ponadto dieta powinna mieć odpowiednią wartość kaloryczną. Istotne znaczenie mają tutaj również kwasy tłuszczowe omega-3. W przypadku, kiedy mimo leczenia objawy choroby utrzymują się przez wiele lat, to rozważa się zabieg synowektomii chemicznej bądź synowektomii radioizotopowej. Zabieg polega na wstrzyknięciu do stawu izotopu promieniotwórczego. Izotop taki działa przeciwzapalnie oraz hamuje podziały komórek. Ponadto w wyniku długotrwałego stanu zapalnego w stawie może dojść do pogrubienia błony maziowej, a to prowadzi do uszkodzeń chrząstki. W przypadku takiego incydentu w stawie kolanowym można przeprowadzić zabieg synowektomii artroskopowej. Zabieg ten polega na usunięciu nadmiaru błony śluzowej. Następnie kolano poddane jest długotrwałej rehabilitacji....